Veel van onze leden zullen Ursula op de een of andere manier weleens ontmoet hebben. Twee keer is er bij haar in St. Agatha een drukbezocht huisbezoek geweest. Overal waar etnografica te vinden was, was ze aanwezig, altijd opzoek naar bijzondere etnografica, hetgeen resulteerde in een enorme verzameling West-Afrikaanse objecten. Ze werd weleens de Grand Old Lady of Yoruba Art genoemd.
Als persoon was Ursula een zeer veelzijdig iemand, sociologe, reisde veel, heeft meerdere galerieën met etnografica gehad (Nijmegen 2, Berg en Dal, St. Agatha), museumrondleidster in Spanje en Indonesië, tentoonstellingsmedewerkster van het Afrika Museum in Berg en Dal (1963-1965), lerares Maatschappij en Cultuur aan de Pedagogische Academie De Klokkenberg in Nijmegen ……….
“Beter met de warme dan met de koude hand”.
De galerie in Nijmegen was in de zeventiger jaren op zaterdagmiddag een zoete inval en wel zodanig dat bezoekers dachten dat het een café was. Ze exposeerde met haar etnografische objecten regelmatig in diverse musea in binnen- en buitenland. Haar verzameling omvatte zo’n 6000 stukken, voornamelijk uit West-Afrika, van hele kleine bronzen van de Senufo, 550 Ibeji’s, tot levensgrote beelden en verandapalen en alles wat daar qua formaat maar tussen zit. Een aantal stukken heeft in de afgelopen jaren een nieuwe bestemming gekregen. Ze heeft in de loop van haar leven een aanzienlijke collectie kralen en sieraden verzameld. De afgelopen jaren liet ze al haar bekenden een sieraad uitzoeken met de opmerking: “Beter met de warme dan met de koude hand”.
Museale collectie
Ursula vond dat ze een museale collectie had met niet alleen beelden, maar ook veel gebruiksvoorwerpen. De laatste jaren was ze vooral bezig haar collectie een goede bestemming te geven. Haar plan was de collectie in vier gelijke delen te verdelen en daar dan musea voor te zoeken. Als gevolg van de Covid-19 pandemie is dit op niets uitgelopen. Op moment van dit schrijven zijn er nog verschillende opties mogelijk wat er met haar verzameling gaat gebeuren. Omdat daar nog gesprekken over gevoerd gaan worden, kunnen we daar nu niets over zeggen.
“Ik ben er klaar voor…”
De laatste maanden van haar leven heeft ze in een verzorgingstehuis doorgebracht, maar een hechte groep van vrienden (o.a. oud studenten van haar met wie ze nog altijd contact had) zorgde ervoor dat ze dagelijks bezoek kreeg.
Haar laatste opmerking was: “Ik ben er klaar voor…”
In de kerstnacht heeft ze ons vredig verlaten.
Weergaven: 344